Het is kouououd.... in mijn hart, ik moet zo naar de mondhygienist (waar zit dat trema?!). Is niet eng, is ook bijna niet pijnlijk, maar ik vind die gang naar de tandartsruimte een martelgang.Is een mooie praktijk, is een superdesuperlieve tandarts, maar ik wil niehiehiehiet!!! En ik ga wehehehel! De mondhygienist (nog geen trema gevonden) ken ik niet, maar de vorige was aardig. Alleen mopperen ze altijd dat ik niet genoeg flos (vlos?). Maar dat is standaard repertoire, zodat ze je de allernieuwste oral b stokjes met fluorsmaak kunnen aansmeren. Ik vind flossen (vlossen?) ook vies. Ik weet dat het eindresultaat schoner is met, maar ik wil het hele flossen (v..ehhh) maar overslaan. En nu heb ik dus net crackers gegeten, dus dat gedoe met stokjes (ga niet weer flossen schrijven) moet nu echt.
Die angst voor de tandarts is natuurlijk een regelrecht gevolg van mijn mini-me jaren. Maar als ik naar t angstaanjagende voorbeeld kijk van mijn vader, dan is dat genoeg om mij toch te laten gaan. Achterover in de stoel, weerloos. Alleen een snerpend 'psycho'muziekje op de achtergrond ontbreekt. Achja, over een uur is t weer voorbij.
Dan kreeg ik zaterdag een email van pp van ene Dewi. Dewi schrijft dat het gereserveerde bedrag van 17 feb aan de webwinkel is vrijgegeven (op 4 maart al). Maar ik hoor niks en ontvang niks, dus nu ga ik ruzie maken met de webwinkel. En Dewi heeft een punt gescoord voor vriendelijk antwoord waaruit blijkt dat ze de situatie snapt. Nog een email waarin staat dat ik t hele verhaal opnieuw moet doen trek ik niet.
Ohja, en we hebben nu succesvol 10 x de Verschrikkelijke Ikke gekeken. Ik kom niet meer bij, wat een supergrappige film. Meer voor volwassenen denk ik, want F vraagt steeds: waarom lach je mama?
Toedeloe, ik weet niks meer, ik ga een emmer rescue remedy opdrinken, bis nachher!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten