maandag 6 juni 2011

Pierig


T was weer druk vorige week, met een feestje van Oma H aan de waterkant van vlaardingen(heeft vlaardingen water, jawel, het heeft een plas!). Oma H zit nu aan de valium want heeft de hele tijd achter 4 mannetjes aangerend die met kromme beentjes en waterballonnen als een zwerm bijen over t plein zwalkten. Vrijdag moesten we naar de film van de Penny: Shadow. Aarg aargh aargh!! Paardenmeisjes overal, hooi en stro en paardenmeurgeur. Voor de film begon een onduidelijke show van een dikke vrouw in middeleeuwse rok die een paard had die dacht dat ie een hond was (likken, opzitten, pootjes geven). Aangekondigd door een mevrouw van de penny zelf, met idiote jolige asymetrische paardenstaart en een jurk over haar broek (ik denk dat ze dacht een tuniek aan te hebben). Hysterisch gillend in de microfoon trachtte ze de paardenmeisjes op te zwepen, maar die zaten in bange afwachting van de film en gaven geen kik. De mevrouw kreeg assistentie van een jongetje van 12 (okee, hij was 20, maar niet langer dan 1.30 meter) die riep: kennen jullie mij wel van 'zeg ns aa'  (nee dus). Hij speelde ook in de film en zong erbij, maar ik heb m in die hele film niet gezien. Film zelf was drakonisch!! Veel ruzie en gesnib, veel paarden, veel gegallopeer en drama. Kinderen vonden hem superspannend. Daar doe je t voor. Gelukkig was ie na 2 uur afgelopen, waarna wij nog even naar een paardenshow van de filmheld moesten kijken en de onbekende dwerg acteur nog een liedje playbackte. Klaar en op naar de merchandise. De paardenmeisjes galoppeerden en masse naar het 'strodorp' en waren binnen 20 minuten hun spaarpot kwijt. Gelukkig kochten ze veel boeken, man wat zijn er veel paardenboeken! Ook kochten er drie een poetskist, 1 rode, 1 gele en 1 groene. Toen was het acht uur en hadden we honger. Maar op de hele Overtoom was geen fatsoenlijk frietenkot te vinden. Uiteindelijk na 3 blaren elk en de hele overtoom gezien te hebben, vonden we een plek op de hoek van het Surinameplein. Alwaar wij nog een uur moesten wachten op de friet (het was druk). Inmiddels was t zo laat, en de meisjes moe en/of druk, dat we weg wilden. Ik ging de rekening vragen en plassen. Toen ik terugkwam stond iedereen buiten/bijna buiten. Ik riep hebben we betaald? en men verstond: ik heb betaald. Iedereen knikte naar elkaar en hophop, weer met de dorpsmeisjes over de overtoom naar de tram. (dat moet een eigen blog: kudde meisjes met paardenstaarten, rokjes en slungelbenen en poetskisten, over de overtoom, wat een gevaren daar! stoep waarover wordt gefietst, fietspad waarover wordt gefietst, zebra met stoplicht (STOPLICHT!!!), trambaan in midden, weer een stukje weg en weer een zebra!! Stoplicht op groen betekent doorlopen leerden ze op school, maar een live stoplicht werkt niet zo. Live is t : groen, dan kijken, wachten tot de laatste auto door rood is gereden en dan pas zelf oversteken. De hobbelende meisjes renden als een kudde schapen van stoep naar straat en zwermden op aanwijzingen van links naar rechts. Er was geen lijn in te krijgen. Moeders met fronsrimpels en schorre stemmen: stop, op de stoep, naar links doorlopen!!! En dan moest de kudde nog in de tram....). In de auto naar huis bleek geen van ons betaald te hebben. Aaargh. We moeten nog bellen naar t frietenkot.

Zaterdag een tuinfeestje van N en zondag niks. Ehhhm... er had niks kunnen zijn. Maar zittend op de bank in de tuin bespiedde ik poes F, die zich krabde. Vlooien? Ik spoedde me naar de keuken voor een dosis flea free van exil en spoot t pipetje in zijn loddig tegenstribbelende schouderblad-kuiltje. Iets te ver naar links, dus meneer kon er nog bij. En dat hebben we geweten! Na 3 minuten riep lief: ehhm, de poes heeft je nodig in de gang. Ik erheen, gang met diarree. Boven hoorde ik een kokhalzend geluid: kots. En toen zag ik meneer zelf. Ogen dicht, trillend en schuddend en rennend van boven naar beneden.Wat nou weer!!!! Snel de flea free doos gepakt: bijwerkingen, zeldzaam: reversibele neurologische afwijkingen (trillen, schudden, nerveus, braak en diarree). Heb ik dat! Gegoogeld of dat dodelijk was, want zin in de dierenarts had ik niet meer om half elf. Niks te vinden. Op hoop van zegen maar. Weinig geslapen dus en om half zes landde poes F op mijn bed, uitgetript. Maar nog wassend en stinkend. Ik kreeg de briljante ingeving hem te wassen met zeep(had ik eerder gedaan, toen G hem onder de glitterlijm had gesmeerd en dat ging....gesmeerd toen.) Nu niet. Poes overduidelijk nog geagiteerd en schreeuwde moord en brand en nog meer. Nu loopt er een dunnig pierig poesje rond, met natte stekelharen. En boos dat ie is.

Zo, eens kijken wat ik nog meer kan gaan uithalen vandaag....